وبلاگ

­ی تحقیق

سبک را از دیدگاه­های گوناگون تعریف کرده­اند. از دیدگاه زبانی، سبک، گزینش خاصّ واژگان، تعابیر و عبارات است. از دیدگاه جهان بینی و اندیشگی، سبک حاصل جهان­نگری و درون­نگری است که در شیوه­ی بیانی ویژه نمودار می‌گردد. از دیدگاه ساختارگرایی، سبک انحراف از زبان هنجار است.

یکی از عوامل جداسازی سبک­ها، دوران زمانی شاعر و شیوه­ی بیان آنهاست. شاعران شرق گیلان به نوبه­ی خود در اشعارشان از انواع سبک­های ادبی بهره جسته اند. عواطف فردی و ابتکاری و آزاد اندیشی سبک عراقی، شکوه الفاظ، باریک­بینی و خیال­پروری بی­بند­و­بار و تصنع صوری و معنوی سبک هندی در آثارشان هویداست. از طرفی به دنبال نوآوری­های نیما یوشیج تنی چند از شاعران شرق گیلان نیز پا به عرصه­ی شعر نو گذاشتند و بعدها شعر سپید شاملو و صورت­های پیشرو دیگری نیز راهیان توانایی از میان شاعران گیلان یافته­اند و حتی خود موجد نحله­ها و سبک­های شعر شده اند.

در سال­های اخیر حتّی در یکی از شهرهای ساحلی گیلان سبکی به نام فرانو ظهور یافته که در سایه­ی تلاش همه جانبه­ی شاعران به نام فراگیر شده است. می­دانیم که برای تبیین سبک شناختی یک اثر می‌توان روشهای گوناگونی را به کار برد. عملی ترین راه برای بررسی یک اثر ادبی، کاوش سبک شناسانه از سه منظر زبانی، ادبی و فکری است که ضرورتاً بسیاری از رویکردهای ساختاری، زبان شناختی و اندیشگانی در این

 سه منظر جای می گیرند. بر این اساس، این تحقیق قصد دارد، اشعار نجدی، م. مؤیّد و محمّدی پور را در سه ساخت زبانی، ادبی و فکری مورد بحث و بررسی قرار دهد.

1-3- پرسش­های تحقیق

1- ویژگی­های سبکی اشعار نجدی، م. مؤیّد و محمّدی پور چیست؟

2- هر یک از این شاعران با توجّه به سبکشان چگونه با مخاطبان خود ارتباط برقرار می کنند؟

3- بیشترین مضامین مورد علاقه ی این سه شاعر چیست؟

4- ادبیات پایداری در شعر شاعران شرق گیلان چگونه تبلور می یابد؟

1-4 – اهمیت و ضرورت تحقیق

سبک، شیوه و روش خاص هر نویسنده و یا گوینده است که مقاصد، احساسات و عواطف خود را به وسیله آن بیان می­کنـد. سبک با فرم و محتـوای اثر رابطه تنگاتنـگی دارند به گونـه­ای که سبک­شناس می­تواند با آن شکل­های تکرار شونده یک اثر ادبی و همچنین ساختار زبانی و فکری اثر را بیابد. از طرفی می­تواند به تبارشناسی و رابطه اثر با آثار ماقبل و بعد آن بپردازد. آنچه در این پژوهش حائز اهمیت است این است که سبک شناسی تنها در حد شناسایی روش های بیان و طـرز سخـن خلاصه نمی­شود بلکه طرز بودن نویسنده و شاعر را در اثر و حتی طرز دریافت خواننده را شناسایی می­کند. به دلیل اینکه تعداد معدودی از نویسندگان و محققان درباره­ی آثار نجدی، م.مؤید و محمّدی پور تحقیقات مختصر و مجملی انجام داده­اند که آنطور باید و شاید نمی­تواند نشان دهنده پایگاه شعری این سه شاعر باشد لذا شناساندن منزلت شعری آنها در ادبیات معاصر تحقیقات گسترده­ای را می­طلبد از طرفی چون تحقیق جامع و کاملی مختص سبک شاعران شرق گیلان انجام نشده نگارنده بر آن شده که این کار ناتمام را به اتمام رساند تا این پژوهش بتواند الگوی شایسته­ای برای تحقیقات آتی درباره­ی ادبیات معاصر باشد. ضرورت نگارش این رساله، تعیین جایگاه و منزلت اشعار این سه شاعر در ادبیات معاصر و تحلیل و بررسی سبک شناسی اشعار آنهاست.